Octave Landuyt is geboren in Gent op 26 december 1922. Vanwege het werk van zijn vader moet het gezin vaak verhuizen. Zo wonen de Landuyts in Eeklo (1929) en Kortrijk (1931). Uit de kleiputten haalt de jonge Octave materiaal om daarmee grote figuren te boetseren. De grote metalen scheepsankers langs het kanaal Kortrijk-Bossuit zijn belangrijke inspiratiebronnen voor veel van zijn latere werken. Landuyt doorloopt met succes de teken- en schilderacademie van Kortrijk. Hij krijgt daar een technisch-ambachtelijke vorming die in heel zijn verdere œuvre te zien is. In 1946 en 1947 behaalt hij de hogere diploma’s aan de middenjury. In 1965 vestigde hij zich in Heusden bij Gent.
In 1973 organiseert het Gentse stadsbestuur in samenwerking met het toenmalige Ministerie van Nederlandse Cultuur de "Retrospectieve tentoonstelling Octave Landuyt" in de Sint-Pietersabdij. Vierendertig jaar later, van 11 mei tot en met 26 augustus 2007, organiseert de Stad Gent in Kunsthal Sint-Pietersabdij opnieuw een Landuyt-tentoonstelling onder de naam Ricorso met een totaaloverzicht van zijn œuvre. Ongeveer in dezelfde periode is er ook werk te zien in het Caermersklooster te Gent en in het "Museum van Deinze en de Leiestreek". In 2022 wordt de tentoonstelling "Aurum Flandriae" gehouden in Antwerpen ter ere van zijn honderdste verjaardag (tekst Wikipedia).
Afbeeldingen: Octave Landuyt, portret 1961 (bron LastDodo); portret 2014 (bron Wikipedia); Keramisch beeld; Beeld Le Conscient (Bron Beeldbank van Kortrijk).
Werk:
Aanvankelijk zoekt Landuyt inspiratie binnen droom- en waanbeelden. Zijn onderwerpen verwijzen vaak naar dood, dreiging en verval. Zijn vroege werk sluit nauw aan bij de nationaal en internationaal sterk aanwezige magisch-realistische en surrealistische stromingen. Later produceert hij abstract werk (uitvergrotingen) met een voorkeur voor het tragische. Begin de jaren 60 keert hij terug naar de figuratie en schildert hij een aantal monumentale gezichten en dieren. Leven en dood staan centraal.
Octave Landuyt is geboren in Gent op 26 december 1922. Vanwege het werk van zijn vader moet het gezin vaak verhuizen. Zo wonen de Landuyts in Eeklo (1929) en Kortrijk (1931). Uit de kleiputten haalt de jonge Octave materiaal om daarmee grote figuren te boetseren. De grote metalen scheepsankers langs het kanaal Kortrijk-Bossuit zijn belangrijke inspiratiebronnen voor veel van zijn latere werken. Landuyt doorloopt met succes de teken- en schilderacademie van Kortrijk. Hij krijgt daar een technisch-ambachtelijke vorming die in heel zijn verdere œuvre te zien is. In 1946 en 1947 behaalt hij de hogere diploma’s aan de middenjury. In 1965 vestigde hij zich in Heusden bij Gent.
In 1973 organiseert het Gentse stadsbestuur in samenwerking met het toenmalige Ministerie van Nederlandse Cultuur de "Retrospectieve tentoonstelling Octave Landuyt" in de Sint-Pietersabdij. Vierendertig jaar later, van 11 mei tot en met 26 augustus 2007, organiseert de Stad Gent in Kunsthal Sint-Pietersabdij opnieuw een Landuyt-tentoonstelling onder de naam Ricorso met een totaaloverzicht van zijn œuvre. Ongeveer in dezelfde periode is er ook werk te zien in het Caermersklooster te Gent en in het "Museum van Deinze en de Leiestreek". In 2022 wordt de tentoonstelling "Aurum Flandriae" gehouden in Antwerpen ter ere van zijn honderdste verjaardag (tekst Wikipedia).
Afbeeldingen: Octave Landuyt, portret 1961 (bron LastDodo); portret 2014 (bron Wikipedia); Keramisch beeld; Beeld Le Conscient (Bron Beeldbank van Kortrijk).
Aanvankelijk zoekt Landuyt inspiratie binnen droom- en waanbeelden. Zijn onderwerpen verwijzen vaak naar dood, dreiging en verval. Zijn vroege werk sluit nauw aan bij de nationaal en internationaal sterk aanwezige magisch-realistische en surrealistische stromingen. Later produceert hij abstract werk (uitvergrotingen) met een voorkeur voor het tragische. Begin de jaren 60 keert hij terug naar de figuratie en schildert hij een aantal monumentale gezichten en dieren. Leven en dood staan centraal.